Jeg ser

Søndagsstillhet. Snø. Jeg ser

en skjære i piletreet ved elvebredden:

en antydning av en fugl

artistisk risset med kull

på den lyse vinterhimmelen.

Og treets pikelig spinkle greiner

fint kniplet av rim, elvisen

gjennomstukket av glisne sivstrå

langs strendene.

Og fjernt i sør

skogen

ennå med en blank kjølvannsstripe av sol

over de borteste høgdene.

 

Jeg ser.

Og vet at jeg ser.

Så enkelt blir en lykke til.